نقشۀ راه برای پروسه صلح تا 2015
خواننده گان محترم!
متن ذیل نقشۀ راهی است که شورای عالی صلح برای رسیدن تفاهم و مذاکره با مخالفین مسلح دولت افغانستان ترتیب نموده و به نظر می رسد که بخشی از این راه از ماه مارچ 2012 تا کنون قبل از اینکه این نقشۀ راه ترتیب گردد، پیموده شده است. در این نقشۀ راه بر نقش پاکستان بعنوان کشوری که می تواند در این مسیر بیشترین کمک را به افغانها نماید برجسته شده است. متن انگلیسی این نقشۀ راه اخیرا به مطبوعات راه یافته که شاید نتیجۀ مساعی مشترک گروهی از افغانها و پاکستانی ها باشد. با توجه به این که اکثر اعضای شورای عالی صلح به زبان انگلیسی آشنائی ندارند، شاید آنها هم از این سند اطلاع نداشته باشند. ترجمۀ دری این سند چنین است:
شورای عالی صلح
نقشۀ راه برای پروسه صلح تا 2015
نوامبر 2012
الف :- تصوری از افغانستان در 2015
در سال 2015 طالبان، حزب اسلامی و سایر گروه های مسلح سلاح را بر زمین خواهند گذاشت و از حالت جنگی به حالت گروه های سیاسی تغییر شکل خواهند داد و بصورت فعال در پروسۀ سیاسی مطابق به قانون اساسی به شمول انتخابات سهیم خواهند شد. سیستم سیاسی افغانستان دیموکراتیک و مبتنی بر مساوات خواهد بود که همه جهت ها برای رسیدن به اهداف خویش در یک همزیستی مسالمت آمیز و از طریق پروسۀ سیاسی مطابق به قانون اساسی در آن سهم خواهند گرفت. نیروهای خارجی افغانستان را ترک خواهند گفت و تنها نیروی قانونی برای تامین امنیت و مصئونیت مردم افغانستان، نیروهای اردوی ملی و پولیس ملی افغانستان خواهد بود.
مراحل و جدول زمانی این بخش:
مطابق به خواست مردم افغانستان و توصیه های دو لویه جرگه در جولای 2010 و نوامبر 2011، برنامۀ طرح شده توسط افغانستان طوری است که این کشور را سال 2015 به مشکلات فایق آید و صلح در افغانستان برقرار گردد و طالبان وسایر گروه های مسلح شامل پروسۀ صلح گردند.
نقشۀ راه تا سال 2015 شامل پنج مرحله است که هر مرحله از خود اهداف مشخص دارد که در فاصلۀ زمانی معین به شکل ذیل تحقق خواهد یافت.
قدم اول: (تا اخیر ماه مارچ2012) این بود که پاکستان و سایر ممالک منطقه و جهان از پروسه صلح بین الافغانی و توسط افغانها حمایت نمایند. در این قسمت:
اول:- رئیس شورای عالی صلح صلاح الدین ربانی در هفته دوم ماه نوامبر به پاکستان سفر کرد تا در مورد همکاری های پاکستان را در این راستا با مقامات آنکشور مذاکره کند. رئیس شورای صلح امیدوار هست که پاکستان در مورد همکاری با پروسه صلح افغانستان قدم های ذیل را بر خواهد داشت:
- قطع کامل حملات راکتی و توپخانه علیه دهکده های سرحدی افغانستان و دادن اطمینان از اینکه این کار تکرار نخواهد شد.
- تسلیم نمودن زندانیان طالبان که در زندان های پاکستان به سر می برند به دولت افغانستان و یا هم هر کشور دیگر به منظور تشویق طالبان برای پیوستن به پروسۀ صلح.
- پاکستان با استفاده از نفوذ خود طالبان را تشویق خواهند کرد تا ارتباط خود را با القاعده قطع نمایند.
- شریک ساختن نگرانی ها و توقعات خود با جانب افغانی از جانب پاکستان.
- اطمینان مجدد از کار پاکستان با افغانستان و امریکا در قسمت ایجاد شرایط ایجاد یک مسیر امن برای طالبانی که می خواهند به پروسۀ صلح بپیوندند.
دوم : افغانستان و پاکستان بصورت دو جانبه و سه جانبه این گونه تماس ها را ادامه خواهند داد که در آن کشور های ترکیه (دسامبر 2012)، عربستان سعودی و امریکا (در نقش گروپ مرکزی) و با انگلستان (در قالب نشست وزرای خارجۀ سه کشور) سهم خواهند داشت.
قدم دوم: (در نیمه اول 2013) کمک به ایجاد تحرک در پروسۀ صلح با ایجاد اعتماد و برداشتن قدم های محکم در این جهت تا مذاکرات مستقیم در این مرحله آغاز گردد.
- افغانستان، پاکستان و امریکا ( در گروپ مرکزی) روی پروسه ای در قسمت حذف نام رهبران طالبان از لیست های سیاه، مسیر مطمئن برای کسانیکه خواهان مذاکره هستند و برآورده ساختن سایر درخواست های رهبران طالبان که خواهان صلح اند، کار خواهند کرد تا آنها در مذاکرات صلح سهم بگیرند.
- پاکستان باید ارتباطات مستقیم میان مسئولین شناخته شده طالبان و دیگر مخالفین مسلح و شورای عالی صلح و دولت افغانستان را برقرار سازد.
- افغانستان و پاکستان شرایط همکاری را بین علمای دینی هردو کشور و علمای جهان اسلام فراهم آورند تا جلوی فتوا های غیر شرعی که موجب اشاعۀ نفرت، خشونت و افراطی گری در دو کشور می شود، بگیرند.
- افغانستان، پاکستان، عربستان سعودی و امریکا تلاش خواهند کرد تا توافق بعمل آید که مذاکرات مستقیم میان دولت افغانستان/ شورای عالی صلح، با طالبان وسایر گروه های مسلح در عربستان سعودی بعنوان محل مذاکره صورت گیرد.
- برنامۀ مسیر مصئون برای پیوستن طالبان به پروسۀ صلح از طرف همه کشور هائی که با این افراد رابطه دارند و می خواهند در پروسۀ صلح شرکت نمایند، اجرا می شود.
- امریکا، ملل متحد و دیگر سازمان های مرتبط باید که نامهای طالبان و فرماندهان شناخته شدۀ مخالفان مسلح را از لست سیاه 1988 کمیتۀ تعزیرات شورای امنیت سازمان ملل متحد حذف نمایند.
قدم سوم (نیمه دوم سال 2013): زمینه سازی برای مذاکرات مستقیم و رسمی میان شورای عالی صلح دولت افغانستان با نماینده گان رسمی وشناخته شدۀ طالبان وسایر گروهها از طریق یک چینل استوار و منسجم، به منظور توافق امنیتی و با درنظر داشت اولویت ها. این اولویت ها شامل پایان یافتن خشونت، اجازه یافتن خدمات اجتماعی، تعلیم و تربیه، کمک های بشری و برقراری امنیت انتخابات خواهد بود.
- اطراف گفتگو(دولت افغانستان و طالبان/مخالفان مسلح) آتش بس را اعلان نموده و امنیت مردم افغانستان را یقینی می سازند.
- اطراف باید موافقت نمایند تا محبوسین طالبان که خشونت را رد می کنند از زندانها رها گردند.
- اطراف باید موافقت نمایند تا هر چه عاجل زمینه را برای تحصیل، کمک های انکشافی و خدمات عامه مهیا سازند.
- طرفین مذاکره باید به تفاهم در مورد خروج نیروهای خارجی دست یابند.
- اطراف باید موافقت نمایند تا به طالبان و مخالفین مسلح شانس داده شود تا در انتخابات ریاست جمهوری، پارلمانی و شوری های ولایتی سهیم گردند.
- طرفین توافق می کنند تا در جهت پیوستن طالبان و گروههای مسلح به پروسۀ سیاسی همکاری می کنند.
- جهت های مذاکره کننده توافق می کنند که رهبران طالبان و دیگر گروههای مسلح در ساختار قدرت شریک می شوند، در پست های انتصابی مطابق به قانون و اصول حکومت شامل می گردند.
- اطراف مذاکره کنند توافق می کنند تا طالبان و دیگر مخالفان مسلح در جامعه ترکیب و با جامعه سازگار شوند.
- طرفی توافق می کنند که قوای امنیتی ملی افغانستان و دیگر ادارات اساسی دولتی از مسایل سیاسی بدور خواهند ماند تا از حمایت قاطبۀ مردم برخوردار گردند.
قدم چهارم (در نیمه اول سال 2014): نتایج بدست آمده از گفتگو های مستقیم میان دولت افغانستان و طالبان وسایر مخالفین مسلح دولت و دست آورد های ناشی از این توافقات باید نهادینه شوند. برای جلوگیری از خشونت های آینده باید این نکات عملی گردد:
- افغانستان باید بسیج همگانی و مردمی را به حمایت از دست آورد های پروسۀ صلح با طالبان و سایر مخالفین مسلح بمیان آورد تا پروسۀ صلح در این مرحله کاملا محقق گردد.
- حکومت افغانستان، طالبان و سایر گروه های مسلح مخالف دولت دست آورد های مذاکرات وتوافق بدست آمده از مذاکرات صلح را حمایت می کنند.
- دولت افغانستان امنیت دراز مدت رهبران طالبان وسایر مخالفین مسلح دولت را بعهده خواهد داشت.
- افغانستان و پاکستان هرگونه مداخله را که موجب بی ثباتی و ایجاد ناامنی در افغانستان می شود نظارت نموده و از آن جلوگیری خواهند کرد.
- جامعه جهانی، بطور خاص کشور های منطقه و ایالات متحدۀ امریکا باید افغانستان را در عملی نمودن این توافقات همکاری نمایند و تلاش نمایند تا صلح در افغانستان استحکام یابد.
قدم پنجم (تا 2015): ادامۀ همکاری های منطقوی و بین المللی با افغانستان به منظور برقراری امنیت پایدار و دوام دار در افغانستان و منطقه در این مرحله.
- افغانستان و پاکستان توافق می نمایند تا به کمک جامعۀ جهانی برنامه ای را برای بازگشت داوطلبانۀ مهاجرین افغان از پاکستان عملی سازند.
- افغانستان و پاکستان به همکاری با جامعه جهانی برای جنگ با القاعده ادامه داده و با هر گروه دیگری که امنیت یکی و یا هم هردو این کشور ها را تهدید نماید، مبارزه می کنند.
- جامعۀ جهانی و حکومت افغانستان باید تعهدات و توافقاتی را که در بن دوم، کنفرانس عالی شیکاگو و کنفرانس توکیو در مورد تامین امنیت در دهه انتقالی (2015 الی 2024) صورت گرفت، عملی نمایند.
اصولی که پروسه صلح را اداره می کنند:
در نتیجۀ این پروسه باید به قانون اساسی افغانستان احترام گذاشته شده و حقوق و آزادی های اساسی مردم افغانستان شامل مرد و زن که تحت قانون اساسی کشور برسمیت شناخته شده، حفظ گردد. بعنوان بخشی از پروسۀ صلح، طالبان و سایر گروه ها باید هرگونه ارتباط خود با القاعده و سایر گروه های تروریستی را قطع نموده و عملا دست از خشونت بردارند. اطراف گفتگو باید برای در جهت رسیدن به اهدافی کار کنند که برای مردم افغانستان قابل قبول بوده و منافع ملی افغانستان را بعنوان یک کشور آزاد، خود مختار و اسلامی تامین نماید. پروسۀ صلح و نتایج که آرزو های مردم افغانستان را منعکس می سازد باید مورد حمایت جامعۀ جهانی قرار گیرد.