مردم میدان وردک خواستار خروج نیروهای ویژه آمریکایی از این ولایت شدند
قبل ازینکه به تحلیل چنین موضوع بپردازیم می خواهیم از خوانندگان گرامی خود چند سوالاتی داشته باشیم:
سوال اول: اینکه آیا جنایاتی که از سوی نیروهای ویژه امریکایی انجام می گردد تنها در ولایت میدان وردک صورت می گیرد و یا همه قری و قصبات افغانستان به چنین حالت رو برو می باشند؟
سوال دوم: اینکه آیا شیوه فعلی را که رئیس جمهور حامد کرزی به راه انداخته است که برای بدست آوردن اهداف خود از رسانه های منحیث یک ابزار فشار بالانی نیروهای امریکائی استفاهد می کند درست است ویا باید در تلاش راه حل حای دیگری نیز باید بود؟
سوال سوم: اینکه آیا جنگ علیه تروریزم واقعا کدام منطقی دارد و یا فقط بهانه دولت امریکا برای بسط و احکام سیطره خود در منطقه است و یا هم دولت امریکا واقعا می خواهد که تروریزم را ریشه کن کند؟
و سوال آخر اینکه: آیا فرمانی را که حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان در رابطه به خروج نیروهای ویژه امریکا از ولایت میدان وردک صادر نمود از سوی مقامات بلند پایه امریکایی به اجراء در آورده خواهد شد یا خیر؟
امریکائیها فقط در ولایت میدان وردک نه بلکه در تمام افغانستان و به خصوص جاهاییکه نیروهای ویژه آنها حضور دارند چنین جنایاتی را مرتکب شده اند و می شوند که قلم از قید آن عاجز می ماند مانند حادثه دلخراش پنجوایی، حادثه دهراود، حادثه شیندند، حادثه کنر، حادثه نورستان که مردم بیګناه را مورد تیر اندازی قرار دادند و همچنان قریه ها را توسط بمباردمان قوای هوایی بکلی از روی زمین محو نمودند. و تاوقتیکه نیروهای امریکایی به عملیات های خود سرانه خود کاملا خاتمه ندهند به هیچ وجه امنیت درین کشور نخواهد آمد و نه هم حساسیت مردم در برابر آنها کم خواهد شد بلکه مقاومت مسلحان روز بروز قوی تر خواهد گردید و مردم از پشتیبانی دولت و حکومت فعلی دست خواهند کشید که در نتیجه امریکائیها نیز یک روز درین کشور نخواهند توانست که باقی بمانند.
فرمان رئیس جمهور افغانستان نیز بناء بر شکایت مکرر مردم افغانستان بود که از جنایت های قوای امریکایی به ستوه امدند و مجبور شدند که به دولت افغانستان هشدار دهند که اگر قوای ناتو و امریکا به خود سری های خود خاتمه نبخشد مردم به گروه طالبان خواهند پیوست و دولت ضعیف البنیه را به زودی از بین خواهند برد لذا رئیس جمهور نیز مجبور شد تا به خواست مردم جواب مثبت گفته و به چنین اقدام دست بزند.
در جواب سوال دوم باید گفت که رئیس جمهور افغانستان می داند که وقتی امریکائیها در جلسات رسمی به گفته های او گوش ندهند آخرین ابزاری را که رئیس جمهور کرزی بدست دارد همین ابزار رسانه ایی است که در نهایت به تبلیغات نه بلکه به یگان حقیقت تلخ به رسانه های یاد آورد می شود و در دنبال آن امریکائیها نیز می دانند که اگر به زودی در سیاست شان کدام تغیر وارد نکنند مبادا صدای دولت با مردم همآهنگ شود و نظام فعلی که توسط قوت نظامی و اقتصادی و سیاسی امریکا به وجود آمده سقوط کند و همه اهدافیکه امریکائیها به دنبال حصول آنان در منطقه هستند به هدر برود. ولی دولت افغانستان به ریاست حامد کرزی باید برای حل های دایمی از شیوه های دیگر نیز استفاده کنند و از استفاده نمودن ابزار رسانه راه حل دایمی و منطقی نیست.
به جواب سوال سوم باید گفت: جنگ علیه تروریزم کدام منطقی ندارد و امریکائی ها چنین یک سیناریوی خود ساخته را بهانه برای بسط و احکام سیطره خود در منطقه و می خواهند که مردم این منطقه در جنجال و تنشنج دایمی بسر ببرند تا هریک از کشورهای ضعیف و ناتوان وجود و بقای خودرا در وجود نیروهای خارجی ببیند و هیچگاه در فکر این نباشد که یک سیاست مستقل داشته باشد و بخواهد تا در یک فضای برادران و دوستان مشکلات خودرا با کشورهای همسایه حل نماید. امریکائیها به هیچ صورت از افغانستان خارج نمی شوند و حضور شان در منطقه نیز بخاطر بدست آوردن منافع ملی و استتراتیژیک خود هستند و مداخله کشورهای همسایه در افغانستان نیز به علت وجود قوای خارجی درین کشور است که کشورهای همسایه آنرا برای منافع استراتیژیک خود یک خطر بزرگ می دانند بناء تا وقتیکه قوت خارجی به اساس یک پلان واضح ورشن ضرب الاجل خروج شان از افغانستان را اعلام نکنند و حضور نظامی خودرا در منطقه پایان نداده اند به هیچ وجه امنیت و آرامی در منطقه بوجود نخواهد آمد.
در اخیر به جواب سوال آخری می پردازیم که امریکائیها در ین بار نیز می خواستند که فرمان حامد کرزی را نیز کدام توجه نکنند ولی دیدند که مردم افغانستان به شدت ازین اقدام پشتیبانی می کنند و این بار می تواند که اعتراضات مردمی در همه افغانستان گسترش یابد و به مردم ثابت گردد که دولت افغانستا هیچ اختیاری ندارد و همه این نهاد های ملی که وجود دارد یک شکل نمایشی دارند و مردم دست به اعتراض وی تظاهرات و حتی در عکس العمل دست به سلاح برده و دولت فعلی را از پا درآورند که این کار من حیث یک شکست بزرگ سیاسی و نظامی برای دولت امریکا و متحدانش بود که ناچار با دولت حامد کرزی وارد مذاکره شدند و یک معامله صورت گرفت که به اساس آن زندان بگرام به دولت افغانستان تسلیم شد و همچنان نیروهای ویژه خودرا فقط از ولسوالی نرخ میدان وردک خارج ساختند.
——————————————————————————————————————————————