اقــــرار و انــــکار  دو مفهوم متناقض!

احمد سعیدی
آگاۀ امور سیاسی

انکار و اقرار دو کلمه و یا دو مفهوم متناقض اند که درین جاه به تناقض گوئی و بازی های هر رنگ سخنگویان رئیس جمهور کرزی اختصاص یافته واین دو جمله معرف میتوند نماد از هویت شخصیت سیاسی رهبر کشور چون افغانستان بحساب آید که بسیاری از سیاسیون و رسانه هارا با انکار از حقایقی که می گذرد گیچ ساخته است، حقیقت تلخ و انکار نا پذیر این است که رئیس جمهور افغانستان خبر ساز ترین فرد در جمع سیاستمداران جنوب آسیا به شمار می رود او با پارادوکس سازی همه روزه برای رسانه ها خوراک نو تهیه میکند یک هفته ایشان را در قطب شمال حوادث مصروف میسازد وهفته دیگر در قطب جنوب در یکی انکار و در دیگر اقرار یک هفته روی چگونگی موقف مثبت وی تبصره است هفته دیگر دلائل منفی بافی وانکار بر رسی میشود، مثلا: دو سال بر موقف مثبت حامد کرزی نسبت به طالبان وآدرس شان ورفتن آقای حامد کرزی پای پیاده بدرب این آدرس خوراک روز وشب رسانه ها بود وباز انکار وآشفتگی وحال تا هنوز چند ماه از بر رسی دلائل انکار رئیس جمهور از اشتراک در مذاکرات قطر سپری نشده و باز می گویند از قطر در جای دیگر دفتر بهتر است حالا شورای صلح دست به دامن سعودی ترکیه و ترکمنستان انداخته تا دفتر برای طالبان آماده سازند این تشله بازی های طفلانه تا چه وقت ادامه دارد یک روز قهر روز دیگر عذر از گناه بد تر.

اول جناب حامد کرزی و نواز شریف: دو ما قبل خبر تشریف آوری نواز شریف صدر أعظم جدید پاکستان وسیاستمدار کهنه کار در قضیه افغانستان خوراک روز و شب و دست آویز رسانه ها بود اما این معادله نیز مانند سائر بازی ها ی سیاسی معکوس شد.حسب اشاره بادار بعد از چند هفته خاموشی دیروز کریم خرم رئیس دفتر آقای کرزی اعلان کرد که در اخیر ماه جاری عیسوی جناب کرزی به پاکستان می رود شاید جناب آقای خرم این خوش خبری به جناب آقای کرزی داده باشد که برادر نواز شریف وعده همکاری های بی شائبه داده در حالیکه که هیچ یکی ازین همکاری ها مشخص نیست که آقای کرزی بعد از باز گشت از پاکستان با چه دست آورد خواهد آمد.شرائط واصول وهمکاری اینها کلمات رویایی است که تناقض گوئی هارا توجیح کند.حقیقت این است که حکومت کابل واستخبارات پاکستان در رشد وبافت تمام حوادث منطقه بوسیله نیروی ابزاری طالبان با هم تفاهم دارند وگاهی بخاطر تحریف ذهنیت عامه اختلافات ظاهری را مطرح میسازند تا سیاستمداران خوشباور را مصروف وخود شان تا رسیدن هدف آهسته آهسته بحرکت خود ادامه بدهند. در این روز ها شورای عالی صلح آماده می گیرد تا دو تربوز را به یک دست بر دارد جلسه بزرگ را در کابل دایر نماید و دفتر در کشور دیگری غیر از قطر برای طالبان آماده سازد در حقیقت گشایش دفتر سیاسی طالبان در کشور دیگر درب معما های سیاسی است تا افراد خوش باور وظاهر بین به سلسله واقعیت ها پی ببرند که واقعیت آنچه میشنود نیست.دفتر برای کسانیکه در لست سیاه اند و برای تعقیب ویافتن محل رهبر شان صد ها هزار دالر جائزه گذاشته شده راز های نهفته را برای أهل خرد باز گو میکند. سوال اینجاست که چرا حامد کرزی در رأس حکومت کابل در مورد گشایش دفتر طالبان در قطر آنقدر با عجله عکس العمل نشان داد حالا جهت تدارک دفتر برای طالبان در جای دیگری شب و روز در تلاش است در حالیکه گشایش دفتر وساختن آدرس به طالبان از أهداف وآرزو های است که جناب حامد کرزی در سخنرانیها وکانفرانس های مطبوعاتی بخاطر تکمیل این هدف گلو پاره میکرد وحالا با انکار از حضور در دفتر قطر درین مذاکرات وبه تعلیق در آوردن امضای قرار داد امنیتی بین امریکا و افغانستان خواسته از خود چهره دیگر به نمایش بگذارد.اگر کاخ سفید واداره استخبارات آمریکا که طالبان را ترورست وهمکار القاعده خواندند از رسمیت شناختن دفتر سیاسی طالبان عار و ننگ نداشته باشد و برای شان کسر شأن نباشد برای مقامات کابل که همیشه طالبان را برادر خطاب نموده در پی یافتن آدرس طالبان بوده اند هیچ زیبندگی نداشت که نسبت به ایجاد دفتر طالبان عکس العمل منفی نشان میداد چون این حکومت کابل است که بار ها بزیر بیرق طالبان نماینده فرستاده هم در کویته وهم در پیشاور وده های جای دیگر. حتی گفته می شود که قیوم کرزی برادر رئیس جمهور مخفیانه با طالبان مذاکره داشته است اما حالا بخاطر گیچ ساختن مبصرین و شخصیت های سیاسی مخالف سر از هر سوراخ مثبت ومنفی بیرون میآورد.