مصاحبه با دکتور عبدالعلیم کارمند نمایندگی افغانستان در سازمان همکاری‌های اسلامی
مصاحبه با دکتور عبدالعلیم کارمند نمایندگی افغانستان در سازمان همکاری های اسلامی در جده و یکی از مشارکین کنفرانس علمای جهان اسلام در افغانستان.
مرکز مطالعات: اگر در ابتدا لطف نمایید تعداد مجموعی اشتراک کننده گان علما از کشور های بیرون از افغانستان را در این کنفرانس برای ما بگویید؟
دکتور عبدالعلیم: در این کنفرانس به تعداد 25 تن از علمای چهارده کشور خارجی حضور داشتند.
مرکز مطالعات: هدف و مقصد اصلی این کنفرانس چه بود و نظر شما در مورد بعضی از اظهار نظر های که گویا هدف این کنفرانس، گرفتن فتوای حرمت عملیات که بعضی ها آنرا انتحاری و بعضی ها استشهادی میگویند بوده، چه است؟
دکتور عبدالعلیم: هدف و مقصد اصلی این کنفرانس صلح و مصالحه ملی میان اطراف متنازع بود. و تا آن مرحله از کنفرانس که بنده اشتراک داشت، در مورد عملیات که نامبرده شد، بحث صورت نگرفت و فتوای در این مورد صادر نشد و در اعلامیه اختتامی نیز کدام اشاره به آن نشده است. صراحتاً در جریان کنفرانس در این مورد چیزی گفته نشد اما بعضی ها بطور ضمنی گفتند که عملیات مذکور در مطابقت با اسلام قرار ندارد.
مركز مطالعات: به نظر شما موثريت اين كنفرانس در كل و تأثير آن بالاي پروسه صلح چه گونه خواهد بود؟
دكتور عبدالعليم: تشكيل اين كنفرانس يك گام مثبت تلقي ميگردد كه ميتواند راه را براي تدوير كنفرانس شاملتر و بزرگتر كه مشاركين آن از تمام عالم اسلامي بوده و تحت نظارت سازمان همكاري اسلامي داير خواهد شد، باز كند و در آن كميته اي جهت عملي ساختن مصوبات آن كنفرانس نيز تشكيل خواهد شد. و در ارتباط تأثير اين كنفرانس بالاي پروسه صلح بايد گفت كه تا به حال نتايج عملي از اين كنفرانس بدست نيامده است ولي ميتواند راه را براي كنفرانس هاي بعدي باز كند.
مركز مطالعات: در حالي كه عوامل جنگ هنوز وجود دارد كه از آن جمله تداوم حضور نيروهاي خارجي در افغانستان است و تلاش جهت از بين بردن عوامل مذكور صورت نگرفته است، آيا ممكن است به جنگ خاتمه داده شود و طرف مقابل درگير در جنگ را به پروسه صلح قانع بسازيم؟
دكتور عبدالعليم: اين يك واقعيت است كه افغان ها در طول تاريخ با حضور نيروهاي خارجي بطور مطلق مخالف بوده است و هيچ افغان حضور نيروهاي خارجي را در كشور خويش پذيرفته نمي تواند. اما اگر در حالات استثنايي، كشور ضرورت به حضور نيروهاي خارجي ميداشته باشد، آنهم بايد تحت نظارت حكومت افغانستان باشد و عمليات خودسرانه بايد از طرف نيروهاي خارجي صورت نگيرد. حضور نيروهاي خارجي در افغانستان خيري را در قبال نداشته است و ما بايد طرفدار تداوم حضور اين نيروها نباشيم. تلاش صورت بگيرد تا نيروهاي خارجي به كشور هاي شان برگردند و در افغانستان صلح پايدار و يك حكومت واحد مستقر گردد و مشكلات كشور خويش را خودمان حل كنيم. در طول سالهاي متمادي افغانستان نياز به حضور نيروهاي خارجي نداشت ولي بعضي عوامل و اشخاص زمينه حضور اين نيروها را مساعد ساخت و اين مورد تائيد ما نمي باشد. پس گفته ميتوانيم كه آوردن صلح همزمان با تداوم حضور نيروهاي خارجي مشكل است و عملاً ما و شما در طول اين سالها تجربه كرديم كه طرف مقابل درگير در جنگ همين عامل را علت جنگ خويش ميگويند.
مركز مطالعات: نظر شما در مورد بعضي از اظهارات تند و تيز كه در اين كنفرانس و يا هم در كنفرانس هاي قبلي صورت گرفته است، در حاليكه هدف اصلي اين گونه كنفرانس ها قانع ساختن طرف مقابل به صلح و آشتي خوانده شده است، چه است؟ آيا اين گونه اظهارات با روحيه اين گونه كنفرانس ها سازگار است و يا خير؟
دكتور عبدالعليم: اظهارات تند و تيز كه بعضاً در اين كنفرانس ها صورت ميگيرد به نفع اطراف صلح نيست در حاليكه ضرورت است تا رضايت و تمايل طرف مقابل به صلح جلب گردد. اگر لهجه دعوت به صلح همين گونه باشد، قانع ساختن طرف مقابل كار مشكل خواهد بود.
مركز مطالعات: نظر تان در مورد پروسه صلح افغانستان چه است؟ آيا اين پروسه به شكل فعلي اش مسير درست خود را مي پيمايد يا خير؟
دكتور عبدالعليم: يكي از ضروريات اين پروسه موجوديت صدق و اخلاص است و همچنان بايد تلاش بخاطر دريافت راه هاي عملي صورت گيرد و تنها نام گذاري يك ارگان تحت عنوان صلح، دردي را دوا نمي كند. اين پروسه بايد پروسه عملي باشد چون صلح يك ضرورت بشري است و بايد جهت تحقق آن تلاش عملي صورت بگيرد. تلاش هاي شوراي عالي صلح بايد بيشتر گردد ولي فعلاً كار اين شوري به كندي پيش ميرود در حاليكه صلح با راضي ساختن صد د دوصد نفر به اين پروسه نمي آيد و اين پروسه بايد فراگير باشد و تمام ملت افغانستان را در بر بگيرد.
پایان