كشت كوكنار، دغدغۀ پايان ناپذير!
نقيب الله حميد
سال هاست كه جامعه جهاني و دررأس، ايالات متحده امريكا و سازمان ملل در ظاهر با جديت تمام در زمينه محو كشت كوكنار در افغانستان تلاش مي ورزند و در اين مورد بيشترين هزينه را مي پردازند و دولت افغانستان را مامور كرده اند كه با تمام امكانات به جنگ با اين پديده برود و ريشه آن را بخشكاند و جهان را از دغدغه ي مواد مخدر كه در واقع مرگ تدريجي انسان محسوب مي شود و به گونه خيلي ذلتبار توده هاي انساني را به باتلاق مرگ سوق مي دهد، برهاند.
دولت افغانستان براي تحقق اين مامول، از يكسو، وزارت مستقل و از طرف ديگر، معينيتي را در بدنه ي وزارت داخله ايجاد نمود تا اين دو با همكاري رياست ها و مديريت هاي بي شمار خود به مبارزه عليه كشت خشخاش و زرع كوكنار بپردازند و افراد متهم به قاچاق و ترافيك آن را دستگير و مورد پيگرد قانون قرار دهند.
نكات مهمي كه در اين مورد قابل نگاشتن است اين است:
نخست: به اساس اظهارات تلويحي مقامات افغانستان، در رشد، زرع، قاچاق و ترافيك ترياك، مافياي بين المللي دخيل است و حتا دراين مورد حمايت غرب نيز وجود دارد، یعنی روند رو به افزایش تولید مواد مخدر یک پدیده اتفاقی نبوده و همواره همراهی و حمایت آمریکا و غرب را داشته است؛ زيرا سود و منافع سرشار از مواد مخدر برای مقامات آمریکا و انگلیس در خور توجه بوده است.
چندی پیش معاون وزارت داخله افغانستان اعلام کرد که اگر بخواهیم با افزایش مواد مخدر مبارزه کنیم تنها راه حل آن، افزایش نیروهای افغانی ویژه مبارزه با مواد مخدر و بخصوص محو کشت خشخاش می باشد. یعنی در واقع مبارزه با مواد مخدر از دست نیروهای خارجی خارج شده و به نیروهای داخلی سپرده شود.بنابراین غرب و اروپا به نام مبارزه با مواد مخدر وارد افغانستان شدند و در عمل از این منبعسود هنگفت می برند.
در مورد استراتيژي و راهكارهاي ايالات متحده امريكا و غرب در امرمبارزه با مواد مخدر اين را بايستي بيفزائيم كه
استراتيژی آنها در واقع محو اين پديده نبوده بلكه وجود و تداوم زرعاين پديده ميباشدو همانند پديده به (اصطلاح) تروريزم بهانه ي براي تداوم سياست و حضور آنها در صحنه سياسي و نظامي افغانستان مي باشد.
گر چه مسأله مواد مخدر اصلی ترین دلیل حضور آمریکا در منطقه نمی باشد اما نمی توان اهمیت این موضوع را برای آمریکا نادیده گرفت .
دو: با درنظرداشت موارد فوق، روند كشت، زرع و قاچاق مواد مخدر روز افزون بوده است و با همه ادارات طويل و عريض دولتي و فشارهاي به ظاهر بين المللي، كاهش در مورد كشت خشخاش و قاچاق ترياك به وجود نيامد و به اساس گزارش اخير ادارهمبارزهباموادمخدروجرایمسازمانمللمتحد، كشت كوكنار افزايش يافته است و سازمان ملل در گزارش خود ياد آورشده است كه احتمال شديد وجود دارد كه به سطح كل افغانستان زرع كوكنار بيشتر گردد و تنها اين افزايش منحصر به ولايت هلمند باقي نماند.
چيزي كه مردم افغانستان شاهدش است اينكه امروز دامنه كشت كوكنار به ولايات گسترده شده كه قبلا با زرع كوكنار ناآشنا بودند. و اين جاي سوال است كه مردم چگونه آشنايي با زرع آن پيدا كردند و كي ها آنان را تشويق به اين عمل نمود؟ پديدار است كه افراد قدرتمند و زورمندان محلي در اين زمينه نقش اساسي بازي كرده اند و اين ها حامياني در داخل نظام دارند كه به حمايت آنها به رشد كشت كوكنار پرداخته اند و باند مافيايي زرع كوكنار در بدنه ي نظام از جايگاه بلند برخورد اند و اراده محو اين پديده را ضعيف گردانيده اند.
ازاين، گزارش چنان برداشت مي گردد كه در عقب پديده كشت كوكنار، دست هاي داخلي و خارجي وجود دارد كه رشد دهنده كشت كوكنار بوده و هرگز خواستار پايان پذيري زرع آن در افغانستان نيستند.
سه: اگر واقعا حكومت افغانستان و جامعه جهاني خواستار پايان يافتن كشت كوكنار در افغانستان هستند، بيايند با طرح ميكانيزم درست و عقلاني به اين موضوع مبادرت بورزند و كشت بديل را تقديم نموده و به حمايت دهقانان پرداخته و در زمينه زدودن فقر و تنگ دستي گام هاي جدي بردارند و باندهاي بزرگ مافيايي را فرصت ندهند. بدون ترديد با چنين كار، اين دغدغه و نگراني نقطه پايان مي پذيرد، ولي با تأسف در اين مورد آنچه كه لازم است، صورت نمي پذيرد و مورد توجه قرار نمي گيرد.
چهار: نكته چهارمي كه بايد افزود، همانا توجه به يك نوع مواد مخدر ديگري است كه تا هنوز جهان و افغانستان از كنار آن خاموشانه رد شده و آن را دست كم گرفته اند. اين مواد مخدر، مشروبات الكولي است، مشروباتي كه نوشيدن آن عام شده است و تاثيرآن در ويران سازي بدنه ي فزيكي و معنوي انسان و سوق دادن جامعه به سوي فساد اخلاقي نه تنها كمتر از ترياك نيست بلكه از‌آن بيشتر بوده و پيامدها و تبعات آن بسي از كشت و قاچاق ترياك زياد تر مي باشد. ولي تا هنوز شاهد نيستيم كه بنگاه هاي رسانه يي غرب و رسانه هاي افغانستان و ادارات دولتي در اين مورد حرفي و برنامه هاي موثر داشته باشند. چرا جهان در اين مورد توجه ي مبذول نمي دارد؟ چرا غرب سياست دوگانه در قبال اين دو مواد نشه آور و تبهكن اتخاذ نموده است؟ چرا يك بام و دوهوا وجود دارد؟ معلوم اين است كه در پديده نخست اهداف كلان سياسي نهفته است و در دوم ويران سازي اخلاق و معنويت مسلمان مطلوب است.
به هرتقدير، ما خواستار خاتمه يافتن كشت ترياك در كشور خود هستيم و هرگز نمي خواهيم كه نسل جوان ما به سوي اين مواد نشه آور بروند و زندگي خود را ويران سازند و خانواده خود را به مشكلات مبتلا سازند، اما تركيز ما اين است كه بايد در اين مورد صادقانه حركت صورت گيرد و موازي با آن، در زمينه محو توليد و توريد شراب وسائر مشروبات الكولي نيز قدم هاي جدي برداشته شود و براي ملت ما زمينه هاي درست زندگي آبرومندانه فراهم گردد تا ديگر پيشگام عرصه كشت كوكنار در جهان قرار نگيرند.
—————————————————————————————————————————————-