امضای پیمان استراتیژیک از سوی یک کشور ضعیف با یک ابرقدرت، بازیی بیش نیست!

آقای مژده می‌‌گوید: حامدکرزی با امضای قرارداد استراتژیک با آمریکا احساس شادمانی می‌‌کرد اما در همان موقع هم کسانی که دید دقیق به مسائل داشتند، دل بستن به امضای چنین قراردادی از سوی یک کشور ضعیف با یک ابرقدرت را، فقط یک بازی می‌‌دانستند. در همان موقع هم این سوال مطرح شد که اگر آمریکا به تعهدات خود در باره افغانستان عمل نکند، افغانستان چه وسیله‌ای برای وادار ساختن آمریکا به اجرای تعهداتی که در قرارداد استراتژیک پذیرفته است خواهد داشت؟ مواد قرارداد استراتژیک بیشتر شامل تعهدات اخلاقی از سوی آمریکا بود که هیچ الزامی را برای این کشور ایجاد نمی‌‌کرد و اکنون که به قول معروف هنوز امضای پای این قرارداد خشک نشده، آمریکا می‌گوید که من به راه خود خواهم رفت. گویی که هیچ قراردادی در میان نبوده است. این تنها آمریکا نیست که قرارداد استراتژیک با حامد کرزی را نادیده می‌‌گیرد. هندوستان هم اعلام کرده کمک‌های خود به افغانستان را به دلیل فساد اداری در حکومت افغانستان قطع می‌‌کند. مقامات هندی قبلا با اعلام این موضوع که قصد ندارند سلاح جنگی به افغانستان بفروشند، کابل را مأیوس کردند.

از دید آقای مژده، مشاوران حامدکرزی به او گفته‌اند اگر آمریکا کمک به افغانستان را قطع کند، کشور‌های بزرگ منطقه مانند روسیه، چین و هند حاضرند این خلا را پرکنند. آمریکا تصور می‌‌کند همین طرزفکر موجب شده حامدکرزی علیه آمریکا موضع تند اتخاذ کند و به همین دلیل هند را ترغیب کرد تا این امید کابل را به یاس مبدل سازد.