ادامه محدودیت ها بر امارت اسلامی: ارزیابی حقوقی و سیاسی
توسط: مرکز مطالعات استراتژيک و منطقوی
یادآوری: نسخۀ PDF این تحلیل را از اینجا دانلود نمایید.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آنچه درین شماره می‌خوانید:
آنچه درین شماره می‌خوانید:
- ادامه محدودیت ها بر امارت اسلامی: ارزیابی حقوقی و سیاسی
- انواع محدودیت ها
- دلایل تحریم های آمریکا علیه امارت اسلامی
- اثرات تحریم های ایالات متحده آمریکا بر امارت اسلامی
- نتیجه
- پیشنهادات
- منابع
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مقدمه
تحریم‌های بین‌المللی، تصمیمات سیاسی و اقتصادی دولت‌ها یا سازمان‌ها هستند که به منظور رفع تهدیدات صلح بین‌المللی، جلوگیری از نقض حقوق بین‌المللی و حفظ منافع ملی کشورها، بر یک کشور، بر یک گروه یا افراد تحمیل می‌شوند.
ایالات متحده امریکا از سال ۱۹۹۹م محدودیت های مختلفی بر امارت اسلامی وضع کرده است. در دهه ۱۹۹۰، تحریم ها به این دلیل بود که امارت اسلامی به اسامه بن لادن و دیگر اعضای شبکه القاعده پناه داده بود. از سال ۲۰۰۱ م الی سال ۲۰۲۱ م علیه طالبان بر دلیل اینکه در لیست گروه های تروریستی توسط ایالات متحده آمریکا ( به اصطلاح خودش) شامل بود ممنوعیت هایی وجود داشت و از سال ۲۰۲۱ م ممنوعیت ها به این دلیل است که امارت اسلامی به زور یک حکومت دموکراتیک را سرنگون کرده و حکومتی را جایگزین آن کرده است که مشروعیت حقوقی و مردمی ندارد.[i]
در میان این تحریم‌ها اولین اقدام ایالات متحده آمریکا مسدود کردن ۹٫۴ میلیارد دالر از دارایی‌های افغانستان بود و از سوی دیگر شامل تحریم‌های بر سیستم بانکی افغانستان و برخی دیگر از بخش‌های اقتصادی بود. اما مثل گذشته، این بار نیز اعمال محدودیت بر امارت اسلامی تا حدودی متفاوت و پر از چالش بود، بخاطریکه امارت اسلامی این بار چهارچوب حکومتی را اداره می کند و هر نوع ممنوعیت بین المللی مستقیماً مردم را تحت تأثیر قرار می دهد که همین قسم شد. در اوایل به علت تحریم های شدید، یک فاجعه اقتصادی بزرگ در افغانستان رخ داد که جامعه جهانی به ویژه چین و روسیه، ایالات متحده آمریکا را مسؤل این فاجعه بزرگ دانستند و از این امر یک استفاده تبلیغاتی نیز کردند که ایالات متحده آمریکا را مجبور به کاهش تحریم ها و در اولین گام در رساندن کمک های بشردوستانه اقدام کرد و در گام دوم برخی محدودیت‌ها را بر روی سیستم بانکی و تجارت برداشت. به منی گرام و ویسترن یونین اجازه فعالیت داده شد و همچنین به برخی از پیمانکاران آمریکایی اجازه یافتند تا در رساندن کمک‌های بشردوستانه به افغانستان همکاری کنند.
سیاست فعلی ایالات متحده آمریکا علیه امارت اسلامی، تامین حقوق بشر، ایجاد یک دولت فراگیر، جلوگیری از مواد مخدر و رفع برخی نگرانی‌های امنیتی در ازای به رسمیت شناختن رسمی و لغو تحریم‌ها است و به همین دلیل است که گاهی برخی از رهبران امارت اسلامی را به دلیل نقض حقوق بشر ممنوعیت های فردی بالای شان وضع می کنند که اخیراً بر رئیس آکادمی علوم افغانستان شیخ فریدالدین محمود و بر شيخ خالد حنفي وزیر امر باالعروف و نهی عن المنکر تحريم ها به دليل مخالفت با حقوق بشر و به ويژه تحصيل دختران بالاتر از صنف ششم، اعمال شده است. [ii]
در این مقاله از یک سو به ارزیابی حقوقی تحریم ها بر امارت اسلامی می پردازیم و از سوی دیگر از منظر سیاسی تحلیل می کنیم که بر اساس چه دلایل و انگیزه ها ایالات متحده آمریکا تحریم ها بر امارت اسلامی وضع می کند و اینکه آیا این تحریم ها تاثیری بر امارت اسلامی دارد یا خیر؟
انواع محدودیت ها
محدودیت ها از دو دیدگاه تقسیم بندی می شوند:
اولا: از دیدگاه طرف های آسیب دیده
از این دیدگاه محدودیت ها به سه بخش تقسیم می شوند:
۱- محدودیت بر دولت ها: کشورها عضو سازمان ملل متحد محسوب می شوند و کلیه کشورهای عضو سازمان ملل متحد موظف به پذیرش و رعایت منشور این سازمان هستند. منشور ملل متحد منبع مهم حقوق بین الملل است و زمانی که دولتی این حقوق را نقض کند یا با منشور ملل متحد مخالفت کند یا به تعهدات خود در سطح بین المللی عمل نکند، پس بنابر اساس فصل هفتم منشور سازمان ملل، شورای امنیت می تواند این کشور را تحریم کند. البته لازم به ذکر است که گاه یک کشوری به تنهای نیز می تواند برای تامین منافع ملی خود محدودیت هایی را بر دولت دیگر اعمال کند. بنابراین می توان گفت که سازمان ها و دولت های بین المللی می توانند محدودیت هایی را برای سایر دولت ها اعمال کنند.
۲- محدودیت بر گروه‌ها: گروه هایی در جهان هستند که توسط سازمان ملل متحد در فهرست گروه های تروریستی قرار گرفته اند. اول این که شورای امنیت سازمان ملل متحد این گروه ها را به طور جامع بررسی می کند و پس از بررسی و مستندات، اگر ثابت گردد که تهدیدی برای صلح بین المللی هستند، پس به لیست گروه های تروریستی اضافه می شوند و تحریم می شوند، که این نوعه تحریم ها را محدودیت ها برگروها گفته می شود.
۳- ممنوعیت های انفرادی یا ممنوعیت ها بالای افراد: سومین نوع محدودیت ها، اعمال محدودیت های بر افراد خاص است. شورای امنیت سازمان ملل می تواند برخی از رهبران سیاسی و تجار بزرگ را به دلیل تهدید صلح بین المللی، نقض حقوق بشر، فساد، فعالیت های تروریستی و نشر تسلیحات تحریم کند و همچنین یک دولت می تواند به تنهایی برای حفظ منافع ملی خود محدودیت هایی را برای افراد خاصی اعمال کند.
در اینجا چند نمونه ای از تحریم‌های فردی که با تحریم بین‌المللی، از سوی سازمان ملل، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا مواجه هستند، آورده شده است:
الف- کیم جینگ اون: که رهبر کره شمالی می باشد که به دلیل توسعه سلاح های کیمیاوی و نقض حقوق بشر از سوی سازمان ملل تحریم شده است.
ب- ولادیمیر پوتین: رئیس جمهور روسیه است که به دلیل الحاق کریمه در سال ۲۰۱۴ م از سوی اتحادیه اروپا تحریم شد و به دلیل جنگ فعلی در اوکراین تحریم ها بالایش اعمال شده است.
خامنه ای: این رهبر مذهبی ایران است که به دلیل ساخت سلاح هسته ای و نقض حقوق بشر توسط ایالات متحده آمریکا تحت تحریم می باشد.
بشار الاسد: او رئیس جمهور سوریه است و به دلیل نقض حقوق بشر توسط اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا تحت تحریم است و او بر نقص حقوق بشر و کشتن هزارها مردم در جنګ های داخلی سوریه متهم است.[iii]
ح- میر رحمان رحمانی و پسرش: آنها در جمهوریت بیست ساله گذشته افغانستان نماینده های پارلمان بودند که هفته گذشته به دلیل فساد مالی توسط ایالات متحده آمریکا تحریم شدند.
و- برخی از رهبران امارت اسلامی: برخی از رهبران امارت اسلامی به ویژه اخیراً رئیس اکادمی علوم شیخ فریدالدین محمود و وزیر امر به معروف و نهی از منکر شیخ خالد حنفی به دلیل نقض حقوق بشر به ویژه منع دختران از تحصیل توسط ایالات متحده آمریکا تحت تحریم هستند.
از بحث فوق می توان نتیجه گرفت که تحمیل تحریم ها، موضوع مهم حقوق بین الملل است. سازمان ها و دولت های بین المللی و منطقه ای می توانند که برخی از دولت ها را تحریم کنند و این امر هیچ منع قانونی ندارد اما باید به یک نکته اشاره کرد که جنبه الزامی حقوق بین الملل ضعیف است و تطبیق آن فقط جنبه اخلاقی دارد. اخیراً شاهد بودیم که اکثریت مطلق ۱۵۰ کشور حاضر در مجمع عمومی سازمان ملل خواستار آتش بس در جنگ بین حماس و کشور اشغالی اسراییل شدند و تنها ۱۰ کشور با آتش بس مخالفت کردند لیکن باز هم آتش بس وجود نداشته و جنگ متوقف نشده است. بنابراین می توان گفت که قدرت های بزرگ زمانی از اجرای قوانین بین المللی صحبت می کنند که منفعتی برای آنها داشته باشد، اما زمانی که تطبیق آن ضرر داشته باشد. به حقوق بین الملل اهمیتی نمی دهد و برخلاف همه اصول عمل می کند.
ثانیاً: تقسیم بندی ممنوعیت ها بر حسب موضوع
از این جنبه محدودیت ها به سه قسمت تقسیم می شوند:
۱- تحریم های اقتصادی: اعمال محدودیت های اقتصادی از سوی سازمان بین المللی یا یک کشور بر یک کشور دیگر یا افرا را تحریم اقتصادی می گویند. محدودیت‌های اقتصادی انواع مختلفی دارند، مانند ممنوعیت سفر شهروندان، سیاستمداران و رهبران تجاری یک کشور، محدودیت سرمایه‌گذاری خارجی در یک کشور، محدودیت بر حمل و نقل و تحویل کالاهای تجاری، افزایش تعرفه‌های گمرکی و تعلیق کمک های اقتصادی یا محدود کردن و مسدود کردن سرمایه در بانک های خارجی.[iv]
۲- تحریم های دیپلماتیک: اینها محدودیت هایی است که یک سازمان بین المللی یا منطقه ای یا یک دولت با بستن سفارتخانه ها یا ممنوعیت سفر دیپلمات ها و مقامات عالی رتبه دولتی بر دولت دیگر اعمال می کند. برخی از رهبران امارت اسلامی از جمله برخی وزرا با ممنوعیت سفر از سوی ایالات متحده آمریکا مواجه هستند که این نوع محدودیت ها تحریم های دیپلماتیک به شمار می یاید.
۳- محدودیت های نظامی: این نوع تحریم ها بر یک کشور در زمینه‌های تولید، پخش، استفاده و خرید و فروش سلاح تحریم وضع می شود، مانند تحریم های سازمان ملل متحد و ایالات متحده آمریکا بر کره شمالی و ایران.
دلایل تحریم های آمریکا علیه امارت اسلامی
تحریم ها برای تحت فشار قرار دادن یک کشور، منع آن از انجام کاری یا مجازات آن اعمال می شود. تحریم ها ابزاری برای اجرای سیاست خارجی است. وقتیکه منافع ملی با مذاکره و دیپلماسی محقق نشود، پس قبل از جنگ نظامی، تحریم ها به عنوان ابزاری برای دستیابی به منافع ملی و اجرای سیاست خارجی مورد استفاده قرار می گیرد. ایالات متحده آمریکا کشوری است که بیشترین استفاده را از این ابزار برای دستیابی به اهداف خود در سطح بین المللی می کند و ممکن است تحریم هایی علیه امارت اسلامی به دلایل زیر اعمال می شود:
۱- تحریم ها برای حفاظت از ارزش های دموکراتیک: پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده آمریکا پروسۀ تامین ارزش‌های دموکراتیک و دموکراتیزه کردن جهان را آغاز کرد و پس از شکست جنگ سرد و اتحاد جماهیر شوروی، این روند سریعتر شد و هر کشوری در جهان که سیستمی علیه ارزش‌های دموکراتیک ایجاد می کرد، ایالات متحده آمریکا محدودیت‌هایی را بر آنها اعمال می‌کرد به عنوان مثال: هنگامی که در سال ۱۹۹۹ م جنرال پرویز مشرف علیه نواز شریف کودتا کرد و یک نظام غیر دموکراتیک یعنی حکومت نظامی را اعلام کرد، پس آمریکا او را تحریم کرد.
یکی از دلایل اعمال محدودیت بر امارت اسلامی این است که امارت اسلامی حکومتی دموکراتیک را سرنگون کرد و تا هنوز یک حکومت دموکراتیک دیگری را ایجاد نکرده است بنابراین، ایالات متحده آمریکا می‌خواهد از طریق تحریم امارت اسلامی را متقاعد کند که از طریق انتخابات یک حکومت دموکراتیک ایجاد کند، اما ما معتقدیم که ایالات متحده آمریکا از دموکراسی به عنوان وسیله ای برای دستیابی به منافع ملی خود استفاده می کند و نمونه هایی در دنیا وجود دارد که یک حکومت دموکراتیک ایجاد شده است و اینکه برای ایالات متحده آمریکا سودی نداشت تلاش برای سرنگونی آن کرده است مانند مصر، محمد مرسی از طریق انتخابات و روند دموکراتیک به قدرت رسید اما در طول یک سال با تلاش آمریکایی ها و در عوض، بر یک روند غیر دموکراتیک و کودتای حکومتی عبدالفتاح السیسی را رسمی شناخته و همکاری های خود را همرایش آغاز کرد. همچنین اکثر کشورهای عربی نظام دموکراتیک ندارند، اما آمریکایی‌ها با آنها روابط نزدیک دارند و تحریمی علیه آنها اعمال نکرده‌اند، بنابراین گفته می توانم که دلیل اعمال تحریم‌ها با هدف ارزش‌های دموکراتیک تنها برای آمریکایی ها یک بهانه و ابزار است.
۲- تحریم ها برای مبارزه با گروه های مسلح: همچنین، ایالات متحده آمریکا از تحریم ها برای مبارزه با گروه های مسلح غیرقانونی استفاده می کند، به عنوان مثال: ایالات متحده آمریکا و شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۲ م تحریم های اقتصادی علیه لیبی به منظور تحت فشار قرار دادن دولت لیبی اعمال کرده و خواستار تحویل دهی دو نفری برای محکمه به ایالات متحده شدند که در سال ۱۹۸۸ متهم به سرنگونی طیاره خطوط هوایی پان امریکن شده بودند. لیبی با قبول مسئولیت در حادثه مذکور، متهمان را از یک سو به ایالات متحده آمریکا تحویل داد و از سوی دیگر ۲٫۷ میلیارد دلار را به خطوط هوایی پان امریکن خسارت پرداخت. [v]
آمریکا یکی از دلایل تحریم ها را این بیان می کند که امارت اسلامی با القاعده و سایر گروه های مسلح ارتباط دارد و آنها می خواهند از طریق تحریم بر امارت اسلامی فشار بیاورند تا از یک سوه با این گروه ها قطع رابطه کنند و از سوی دیگر با آنها مبارزه کنند، اما امارت اسلامی همواره این اتهامات را رد کرده و گفته است که آنها هیچ ارتباطی با گروه های مسلح ندارند و از خاک آنها علیه هیچ کشوری استفاده نخواهد شد.
۳- تحریم های ناشی از نقض حقوق بشر: در ۱۰ دسامبر سال ۲۰۲۳ م، به مناسبت روز جهانی حقوق بشر و هفتاد و پنجمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر، ایالات متحده آمریکا بر علیه دو مقام عالی‌رتبه امارت اسلامی رئیس اکادمی علوم افغانستان شیخ فرید الدین محمود و وزیر امربه‌المعروف شیخ خالد حنفی تحریم‌ها به دلیل نقض حقوق بشر اعمال کرد. [vi] وزارت امور خارجه ایالات متحده امریکا در بیانیه‌ای گفته است که این دو رهبر طالبان در منع از تحصیل دختران بالاتر از صنف ششم دخیل هستند و قبل از آن نیز به دلیل ممنوعیت دختران از کار و اینکه این یک حق انسانی است که زیر پا گذاشته شده محدودیت هایی را بر امارت اسلامی اعمال کرده است.
ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان این اقدام ایالات متحده امریکا را محکوم کرده و گفته است که ایالات متحده امریکا کشوری است که بیشترین نقض حقوق بشر را مرتکب شده است و در جنگ جاری اسرائیل و فلسطین که در آن نزدیک به بیست هزار فلسطینی شهید و بیش از سی هزار نفر مجروح شده اند و بیشتر آنها کودک و زن هستند آنها از اسرائیل و جنگ حمایت می کنند که این سطح بالایی از نقض حقوق بشر و حمایت از ناقضان حقوق بشر است. مجاهد افزوده است: محدودیت ها و فشارها به جای حل مشکلات، مشکلات دیگری ایجاد می کند و ایالات متحده آمریکا باید دست از سیاست شکست خورده فشار بر دارد.
۴- محدودیت ها به عنوان ابزار فشار: آمریکا می خواهد که از طریق تحریم بر امارت اسلامی برخی از خواسته‌های خود را به‌دست بیاورد که یکی از نمونه‌های آن گرفتن پایگاه ها می‌باشد که در بخش امنیتی بسیار مهم است و حتی اخیرا ترمپ نیز گفته است که اگر رئیس جمهور شود، پایگاه هوایی بگرام را بدست می آورم. از این معلوم می شود که یکی از خواسته های ایالات متحده آمریکا گرفتن پایگاه از امارت اسلامی است که امارت اسلامی حاضر به آن نیست و به همین دلیل از تحریم ها به عنوان ابزار فشار برای پذیرش برخی از خواسته های خود در قبال امارت اسلامی استفاده می کند.
اثرات تحریم های ایالات متحده آمریکا بر امارت اسلامی
سوال اینجاست که آیا این محدودیت ها و فشارها نتیجه خواهد داد یا خیر؟ تقریباً دو نیم سال از حاکمیت امارت اسلامی می گذرد و در تمام این مدت امارت اسلامی تحت تحریم ایالات متحده آمریکا بود، اما به نظر می رسد که ایالات متحده آمریکا هنوز چیزی از این محدویت های به دست نیاورده است و این تحریم‌ها بی‌اثر است و دلایل متعددی برای آن وجود دارد:
۱- امارت اسلامی اکنون فقط یک گروه نیست، بلکه حکومت افغانستان در دست آن است و بر تمام خاک افغانستان حاکم می باشد و هر نوع ممنوعیت امارت اسلامی مستقیماً مردم را تحت تأثیر قرار می دهد و به همین دلیل است که تحریم های شدیدی که در سال های اولیه امارت اسلامی وجود داشت که اکنون کاهش یافته است و به همین دلیل است که ممنوعیت های امارت اسلامی تا حدودی بی تأثیر بوده است.
۲- دلیل دوم این است که امارت اسلامی از یک ایدئولوژی اسلامی پیروی می کند و هر موضوعی که به نظر امارت اسلامی مخالف این ایدئولوژی باشد، هر چقدر هم که محدودیت های سختی برای آن اعمال شود امارت اسلامی را تحت تأثیر قرار نمی دهد، زیرا امارت اسلامی علاوه از اسلام به هیچ کس تسلیم نمی شود و به همین دلیل است که امیرالمؤمنین امارت اسلامی در جمع بزرگ علما در کابل گفت که: اگر بالای مان اتم بمب نیز استعمال شود ما حرف ناروای کسی را نخواهیم پذیرفت. به همین دلیل است که به گفته وب سایت فارین پالیسی تحریم های آمریکا ۱۳ درصد تاثیر داشت که این تاثیرات غیر قابل محاسبه است. [vii]
۳- برای امارت اسلامی در مقابل ایالات متحده آمریکا جایگزین های چین، روسیه و ایران موجود است و بنابراین تحریم های ایالات متحده آمریکا نیز چندان مؤثر نیست. ریچارد هاس* دیپلمات آمریکایی نوشته است که: گاهی اوقات تحریم ها نتیجه نمی دهد و کشوری نمی تواند از طریق آن به منافع ملی دست یابد، به ویژه زمانی که تحریم ها یکجانبه باشد. زیرا که به دلیل تحریم‌های یکجانبه** یک کشور می‌تواند به کشورهای دیگر مراجعه کند و زیان ناشی از تحریم‌های اقتصادی را از طریق روابط با سایر کشورها جبران کند. به عنوان مثال در سال ۱۹۹۳ م آمریکا به دلیل خرید موشک‌های ام-۱۱ از چین، پاکستان را تحریم‌های اقتصادی کرد، اما این تحریم‌های اقتصادی یکجانبه بود یعنی فقط توسط ایالات متحده آمریکا، بنابراین پاکستان برای جلوگیری از اثرات این تحریم‌های اقتصادی از چین کمک‌های اقتصادی می‌گرفت.
امارت اسلامی نیز یک سال پس از حکومت خود با روسیه قرارداد نفت و گندم امضا کرد و در زمینه انرژی و سایر پروژه ها با چین قراردادهایی امضا کرد که به دلیل آن تحریم های ایالات متحده آمریکا بی اثر شده است. [viii]
۴- همچنین یکی دیگر از دلایل ناکارآمدی تحریم ها نوع نظام سیاسی است. در کشورهایی که دولت های غیر دموکراتیک و از نظر نظامی حکومت قوی حاکم می باشد، تحریم ها نیز تاثیر چندانی بر این کشورها ندارد، به عنوان مثال، تحریم های اقتصادی ایالات متحده آمریکا علیه عراق در زمان حکومت صدام حسین هیچ تاثیری بر صدام حسین نداشت [ix] و در حال حاضر افغانستان توسط امارت اسلامی که یک حکومت نظامی قوی و غیر دموکراتیک است اداره می شود، به همین دلیل نیز تحریم های ایالات متحده آمریکا چندانی تأثیر ندارد.
نتیجه
از نظر حقوقی اعمال تحریم ها با توجه به فصل هفتم منشور ملل متحد مجاز است و این تحریم ها علیه افراد و دولت هایی اعمال می شود که ناقض حقوق بشر، به زور حکومت را به دست گرفته اند، تهدیدی برای صلح بین المللی می باشد، در سطح بالا در فساد قرار گرفته باشد یا در توزیع سلاح دخالت دارد.
نکته دوم این است که یک دولت به تنهای نیز می تواند برای دستیابی به منافع ملی محدودیت هایی را برای برخی دولت ها یا افراد اعمال کند و در این زمینه ایالات متحده آمریکا از دیگران جلوتر است و ما نیز در این تحلیل نمونه هایی آورده ایم. آخرین محدودیت‌ها بر رهبران امارت اسلامی از سوی ایالات متحده آمریکا است و ایالات متحده آمریکا می‌خواهد بر دولت امارت اسلامی فشار بیاورد تا برخی از خواسته‌های آن کشور را قبول کند و این مطالبات عمدتاً حقوق بشر، در مورد دولت فراگیر و برخی مسائل امنیتی است که ایالات متحده آمریکا آنها را از جنبه های مهم منافع ملی خود می داند.
موضوع دیگر این است که تحریم های ایالات متحده آمریکا تأثیر چندانی بر امارت اسلامی ندارد، زیرا از یک سو برای امارت اسلامی جایگزین هایی در مقابل ایالات متحده آمریکا وجود دارد مانند روسیه، چین و ایران که از طریق آنها مشکلات اقتصادی و برخی دیگر از مشکلات را حل می کنند و از سوی دیگر در افغانستان حکومت دموکراتیک نیز وجود ندارد. وقتیکه ایالات متحده آمریکا یک حکومتی را تحت فشار قرار می دهد و اگر به خواسته آن عمل نکند، پس در انتخابات بعدی دولت را به منظور تغییر دادن فشار می دهد.
پیشنهادات
- به امارت اسلامی پیشنهاد می شود که در زمینه حقوق بشر، موضوع تحصیل دختران بالای ششم را هر چه سریعتر حل کند و این نه به دلیل اینکه از تحریم های ایالات متحده آمریکا خارج شود، بلکه این یک نیاز مردمی و دلیل اصلی توسعه ملت است و از این طریق می توان دروازه برای تعامل با جامعه جهانی باز کرد.
- ایالات متحده آمریکا نیز باید مسیر تحریم ها و زور را رها کند زیرا از یک طرف امارت اسلامی را تحت تأثیر قرار نمی دهد و از طرف دیگر راه حل مناسبی برای احیای روابط نیست، بلکی تعامل و مذاکره راه خوبی برای حل مشکلات می باشد تا ایالات متحده آمریکا باید از آن استفاده کند. پایان
منابع
[i]https://www.cnas.org/publications/reports/sanctions-by-the-numbers-afghanistan
[ii]https://www.voanews.com/amp/7390993.html#amp_tf=From%20%251%24s&aoh=17023913616692&referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com
[iii] https://www.sanctions.io/blog/how-do-sanctions-on-individuals-work
[iv] Jonathan Masters, What Are Economic Sanctions?, Council on Foreign Relations, Aug 12 2019, Access link: https://www.cfr.org/backgrounder/what-are-economic-sanctions
[v] Alex Mintz and Karl DeRouen, Understanding Foreign Policy Decision Making, Op. Cit., P. 137.
[vi] https://www.brecorder.com/news/40277753
[vii] Wazhma Sadat, Why Sanctions Against the Taliban Aren’t Working, Foreign Policy Magazine, June 2023, Access link: https://foreignpolicy.com/2023/06/29/taliban-sanctions-act-us-afghanistan/
* Richard Haass
** Unilateral sanctions
[viii] Ibid.
[ix] Alex Mintz and Karl DeRouen, Understanding Foreign Policy Decision Making, Op. Cit., P. 137. :